Als we binnenkomen in het huis in Delfzijl komt de geur van versgebakken
brood ons tegemoet. Hetty verwelkomt ons met een brede lach en zegt:" Als de
kinderen in het weekend langs komen zorg ik altijd dat er iets lekkers in huis
is". Wij verwachten eigenlijk niet anders van een kookdocent. Bij de thee
serveert ze lekkere zelfgebakken scones en beginnen we het interview.
Hoe ben je ertoe gekomen om dit bedrijf te beginnen?
Op mijn 26e woonde ik in een flatje in Groningen. Naast mij woonde een oudere
man die zijn vrouw net verloren had en iedere dag at hij een boterham met een
gebakken ei. Ik leerde hem koken en voor ik het wist stond ik met een aantal
van zijn vrienden in de keuken en ik had hier erg veel plezier in. Dit is
uitgegroeid tot Culinette.
Welke cursus vind je nu zelf het leukst om te geven?
Tja, dat kan ik eigenlijk niet zeggen. Ze zijn allemaal
erg leuk, maar op dit moment geniet ik het meest van het 'correct zakendiner'.
Hoe weet je of een gerecht het waard is om in een cursus opgenomen te
worden?
Ik laat al mijn nieuwe gerechten eerst proeven door
mijn man Pieter. Hij is een echte fijnproever en ik hecht veel waarde aan
zijn oordeel. Als Pieter iets niet lekker vindt komt het er niet in.
Gaat er bij jou thuis wel eens iets mis als jij kookt?
Ik moet bekennen dat de aardappeltjes nog
wel eens wat zwart willen worden aan de onderkant en ik vergeet soms
dat er nog iets in de oven staat. Oeps, de broodjes!
Het interview wordt abrupt afgebroken en Hetty rent naar de keuken. Bij
het afscheid nemen ruiken we de geur van verbrand brood...